Zijn uitzending naar Libanon bleek beslissend voor Alfred Kools loopbaan. Toch deed hij decennialang weinig met zijn veteranenstatus. Gesprekken over de oorlogservaringen van zijn vader en schoonvader brachten daar verandering in.
‘Als ik een les geef voor Veteraan in de Klas, dan begin ik altijd met de verhalen van mijn vader over WO II om te laten zien hoe kwetsbaar onze vrijheid is.
Vijf jaar geleden stond ik in de erecouloir op de Dam tijdens de Nationale Dodenherdenking op 4 mei. Tot dan toe had ik er moeite mee om me als veteraan te identificeren. Op de gemeentelijke veteranendag zag ik allemaal oude mannen, dat was mijn beeld van veteranen. Toen ik daar in die erecouloir stond, bedacht ik mij: dit gaat wel ergens over.’