Ik ben... verliefd

6 december 2021

Deel dit bericht:

Verliefd worden tijdens je uitzending.

Drie veteranen hebben de liefde van hun leven ontmoet dankzĳ de uitzending.

Marco Schuurman (49)
Missie: Cambodja 1992
Functie toen: Movement Controler

Smoorverliefd

‘Met Mooy klikte het, maar het was zeker geen liefde op het eerste gezicht. Het groeide langzaam. Tegen de tijd dat mijn missie erop zat, was ik smoorverliefd op haar, maar had ook mijn hart verpand aan het land. Dus er zijn wel wat tranen gevallen tijdens het afscheid. Ik moest mijn Defensie-contract uitdienen in Nederland. Ik maakte veel overuren en spaarde mijn verlofuren op en ging zo vaak als het kon bij Mooy langs. In die periode is ze ook twee keer hier geweest. We bleven gek op elkaar en toen ben ik bij haar – en haar hele familie – gaan wonen.

Alleen maar goeds

Na twee jaar zijn we samen naar Nederland gegaan. Hier werd onze dochter geboren. We proberen elk jaar naar Thailand te gaan, we hebben inmiddels een huis daar voor onze oude dag. Ook hebben we bijgedragen aan het nieuwe huis van haar moeder, ook daar is plek voor ons. Mijn missie heeft me alleen maar goeds gebracht, dat besef ik me maar al te goed.’

Martin Schimmel (68)
Missie: Libanon 1983
Functie: opperwachtmeester radar

Briefje

‘In 2001 ging ik voor het eerst terug naar Libanon. Om vanuit Beiroet naar het zuiden af te reizen wilde ik een auto huren. Met die reden stapte ik een reisbureau, dicht bij ons hotel binnen. En daar trof ik de mooie Hanane. Het klikte direct. Mij staat haar kordate optreden bij. Er was namelijk geen auto meer te krijgen, maar via via regelde ze dat toch mooi eventjes. Tijdens die reis heb ik haar niet meer gezien. We wisselden gegevens uit en een maand later viel een brief van haar op de mat. In dat jaar hebben we geschreven, gemaild en gebeld.

Terug naar Libanon

Een paar maanden later kwam ze naar Nederland. Ik ging ook nog een paar keer haar kant op. Een jaar na onze eerste ontmoeten, woonden we samen in Nederland. We gaan regelmatig terug naar Libanon om haar familie te zien. Zoals ik van Libanon houd, houdt zij van Nederland. Ze heeft dan ook niet de wens om weer in Libanon te wonen.’

Ronnie Weijers (52)
Missie: Voormalig Joegoslavië 1994 (ECMM)
Functie: signaller (verbindingen)

Nuchter afscheid

‘Ik zag haar zitten op een terras in Zenica. Het klikte direct en we gingen die avond uiteten. We beleefden een mooie maand. De insteek was dat het leuk was zo lang het duurde. Dus toen ik na vier weken naar een andere locatie moest, namen we – vrij nuchter – afscheid. Pas later kregen we het gevoel dat we iets heel moois liet schieten. Dus ik schreef haar een brief. Op mijn voorstel of ze eens naar Nederland kwam, reageerde ze positief. Maar dat klinkt een stuk makkelijker dan het was. Ze had geen paspoort, ook een visum was lastig. Zodra mijn dienstplicht afgelopen was, ben ik in de trein naar Zagreb gegaan en met de bus verder om te helpen bij het regelen van deze zaken.

Nooit meer weggegaan

Op kerstavond 1994 kwam Nermina aan in Zagreb en in februari zijn we samen naar Nederland gereisd. Het idee was voor een paar weken, kijken of de liefde ook bleef in het normale leven, zonder de adrenaline van oorlog en uitzending. Uiteindelijk is ze nooit meer weggegaan. Ik denk wel eens dat onze bijzondere start onze band extra stevig heeft gemaakt.’

Meer Checkpoint?

Lees Checkpoint 08 digitaal