Gerrit Vink overleden
Ambassadeur van het Veteraneninstituut.
Op vrijdag 18 november overleed op 92-jarige leeftijd Gerrit Vink. Hij zette zich vele jaren in voor de belangen van Nederlandse veteranen en hun thuisfront. Hij was tussen 1992 en 2020 vrijwilliger bij het Veteraneninstituut (en voorlopers) als consulent voorlichting en reünies. Hij was een autoriteit op het gebied van veteranenwet- en regelgeving en hij beschikte over een enorme dossierkennis. Jaarlijks bezocht hij meer dan honderd veteranenreünies – voornamelijk van Indiëveteranen – waarbij hij het Veteraneninstituut vertegenwoordigde. Hij was een beroemdheid in veteranenland.
Op zaterdag 26 november vindt de afscheidsdienst om 10:00 uur plaats in de aula van crematorium Zeister Bosrust, Woudenbergseweg 46 te Zeist. Na afloop is er gelegenheid om de familie te condoleren en elkaar te ontmoeten bij Bistro Jan, Woudenbergseweg 17 te Zeist.
Indien u de bijeenkomst via een internetuitzending wil bijwonen, dan kunt u een e-mail te sturen naar wilmaboer54@gmail.com. U ontvangt dan de link naar de website en de inlogcode. Bekijk de rouwkaart voor meer informatie.
Gerrit Vink werd op 21 oktober 1930 geboren in het Gelderse stadje Asperen. Hij kwam in oktober 1949 op voor zijn dienstplicht en zat bij de eerste lichting dienstplichtigen die niet naar Nederlands-Indië werd gestuurd. Hij werkte daarna veertig jaar bij de Militair Sociale Dienst (tegenwoordig bedrijfsmaatschappelijk werk) waar hij zijn fenomenale dossierkennis opdeed. Hij controleerde de verhalen van gewetensbezwaarden en dienstweigeraars, zorgde bij overplaatsingen voor de huisvesting van militairen en hun gezinnen en zette zich in voor de nazorg van ex- en mindervalide militairen.
Levensgenieter
Gerrit kwam iedere maandagochtend naar het Veteraneninstituut waar hij zittend aan de koffietafel verslag deed van zijn bezoeken in het land en zich liet informeren over de reünies die hij in de week daarop ging bezoeken. Met zijn kenmerkende roep “ha jonge” of “dag meissie” trok hij de aandacht van langslopende medewerkers en verleidde ze tot een kopje koffie en een praatje. De gespreken met de jongere collega’s hielden hem naar eigen zeggen scherp. Gerrit was een levensgenieter. Door zijn contacten met veteranen wist hij precies waar in Nederland de beste bakkers en slagers zaten. Bij zijn favoriete slager in het Brabantse Best bestelde hij twee keer per jaar voor honderden euro’s goed vlees. Dat stopte hij thuis in de vriezer en nam het mee naar zijn kinderen als hij daar op zondag ging eten.
Onderscheidingen
In 2013 ontving Gerrit tot zijn grote verassing de Ted Meines prijs, door het Veteranenplatform ingesteld en tweejaarlijks uitgereikt aan personen, organisaties of instellingen die zich bijzonder wijze onderscheiden op het gebied van maatschappelijke erkenning van of nazorg voor Nederlandse veteranen. Daarnaast had hij een Koninklijke Onderscheiding (Lid in de Orde van Oranje-Nassau) en was erelid van de Commando-stichting. Nadat hij eind 2019 was gestopt met zijn vrijwilligerswerk ging zijn gezondheid snel achteruit. Hij miste de contacten met zijn collega’s en alle veranderingen lieten hem niet onberoerd. We zullen hem missen.