Thuisfronter Linda op de foto voor het Veteraneninstituut

“Als hij weg is word ik altijd erg actief in huis: de slaapkamer leuk eens een ander kleurtje, een andere kast of een kapstok ophangen die ik mooi vind.

Ontmoeting in Italië

Ik ben 33 jaar. Tien jaar geleden leerde ik Richard kennen, toen ik een paar maanden in Italië werkte als reisadviseur en hij daar vakantie vierde. Na vijf jaar samen raakte ik zwanger en toen onze dochter ging lopen, zijn we naar een fijn huis met een tuin verhuisd. Vanaf hier kan Richard op de fiets naar de kazerne. Onze kinderen zijn 5, 3 en 1 jaar. Ik werk bij een hotelketen, ik regel daar de meerdaagse bedrijfsvergaderingen.

Richard is sergeant 1 en militair verpleegkundige. Hij is al eens uitgezonden geweest naar Afghanistan en hij was mee op de Ebola-boot. Hij zou al eerder naar Mali zijn gegaan, maar omdat ik uitgerekend was van onze jongste, is dat uitgesteld. Dit is onze eerste keer ‘voor het echie’, dat Richard vijf maanden weg blijft op uitzending.

Mensen hebben geen idee

De thuisfrontdagen vind ik leuk. Je leert er andere meiden kennen en dan kun je samen eens lekker mopperen over de opmerkingen van mensen die geen idee hebben over de militaire wereld. Dat iedereen maar denkt dat je na de uitzending een peperdure auto kunt kopen, omdat het zoveel meer zou verdienen.

Ik zou het wel leuk vinden als je andere thuisfronters op straat kon herkennen aan een armbandje of petje. Dan zou ik hen zeker aanspreken. Zo heb ik op een vrijgezellenfeest van een vriendin een andere thuisfronter ontmoet en ook eens bij een drogist hier in de buurt. Zelfs via marktplaats bij iemand waar ik iets ging ophalen. We zien en spreken elkaar regelmatig bij meetings, thuisfrontdagen of via Facebook. Het Veteraneninstituut heeft een besloten Facebookpagina waar je vragen kunt stellen en elkaar kunt vertellen hoe het gaat. Je voelt gewoon de connectie met elkaar. Dan heeft iemand bijvoorbeeld een leuke deployment aftel-app gevonden, zulke dingen deel je dan met elkaar.

Stoere militair

Toen ik Richard leerde kennen, vond ik het vooral stoer dat hij militair was. Al snel merkte ik natuurlijk dat een militair veel weg is van huis. Zijn het de uitzendingen niet, dan wel de vele lange oefeningen. Ik zag Richard in onze eerste jaren alleen het weekend en dan waren we echt sámen en hadden we het altijd leuk.

Natuurlijk verandert er wel iets als je kinderen hebt. Dan kom je voor dagen te staan waarop je het alleen moet zien te rooien: het vroege opstaan, de activiteiten rond school, het combineren van gezin, afspraken en werk. Gelukkig heb ik een goed netwerk van familie, buren en vrienden die weten dat Richard een half jaar weg is. Vorige week stond er ineens een aantal moeders van het school hier in de tuin: we komen bij jou barbecueën. Ze hadden alles bij zich, ik kon gewoon de kleintjes op tijd in bed stoppen. Dat is toch geweldig?

Voorbereiding op de uitzending

In contact met andere thuisfronters heb ik gezocht naar goede manieren om onze jonge kinderen voor te bereiden op 5 maanden zonder papa. Een maand voor vertrek zijn we de boekjes gaan voorlezen die hiervoor geschikt zijn, zoals ‘Papa Muis gaat op uitzending’.

Onze oudste dochter gaat naar groep drie. Ze zei: ‘Dan is papa er niet he?’ Een dag daarvoor hadden we Richard een vlag gegeven voor zijn verjaardag. Ze zei: ‘Zullen we dan de vlag uithangen als ik naar groep drie ga en een foto naar papa sturen?’ Dat hebben we gedaan, met haar tas eraan. Zo kun je als gezin toch die momenten delen. De jongste twee hebben minder besef van tijd. We tellen samen af op een kalender in de keuken en elke dag mogen ze een snoepje uit de aftelsnoeppot.

Hulp

Mijn moeder komt bijna elk weekend. Ze heeft een seizoenplek op een camping bij mij in de buurt genomen en neemt wel eens één van de kinderen een middag mee naar de camping of ze komt hier even zitten terwijl ik boodschappen doe. De buren vinden het prima als ik in de avond de babyfoon bij hen leg en ik heb een vriendin die één keer per week voor ons kookt in de hele periode dat Richard weg is. Een buurmeisje komt elke week een keer oppassen, dan kan ik even gaan mountainbiken in het bos. De ouders op school springen ook bij als ik onverhoopt wat later ben of een afspraak heb.

Improviseren

Toen hij op de Ebola-boot zat hield de verwarming er midden in de winter mee op, evenals de kookplaat. Dan ben je blij met vrienden die je helpen dat allemaal snel te fiksen. Daar hebben we nu vooraf samen goed over nagedacht. We hebben bijvoorbeeld alle batterijen van de rookmelders in huis vervangen, want die dingen gaan altijd af in de nacht en als ik alleen ben.

Niet alles vertellen

Bij het terugkeren is het altijd weer even aftasten: dan ben je lang gewend geweest je eigen zaakjes te regelen en dan is ineens die andere mening er weer bij. Maar Richard is een nuchtere persoon, dat gaat bij ons soepel.

We hebben er met zijn afscheid niet iets groots en zwaars van gemaakt, we maken gezellig pakketjes, mijn dochter mag  op school altijd post van papa laten zien en de tijd gaat met veel leuke uitjes hopelijk snel voorbij.

We kunnen met Richard gelukkig regelmatig Facetimen, maar het moment waarop dat kan wordt altijd bepaald door de situatie in het missiegebied. Militairen mogen een aantal MB’s gebruiken voor internetcontact met het thuisfront en voor het bellen krijgen ze een simkaart met onbeperkt tegoed. Ik vertel niet alles wat hier gebeurt aan Richard. Sommige dingen kunnen best even wachten.”