Adoptie van het Indisch & Moluks gedenkteken Eindhoven

Hij begon met de vraag of iemand wist waar Indonesië op de wereldbol ligt. Het duurde een tijdje voordat iemand het juiste antwoord gaf; uiteindelijk werd vastgesteld dat het ergens boven Nieuw Zeeland ligt. De volgende vragen waren:” Hoe heette het land vroeger ?” en “Wat was het van Nederland ?” en ”Hoe zijn de Hollanders toen daar gekomen ?”. De reactie op deze vragen waren voorspelbaar; ze hadden geen idee. Dat is logisch omdat er op school geen aandacht aan dat onderwerp wordt gegeven. Nu met deze nieuwe lessencyclus (idee van prof. dr. Jet Bussemakers, voormalig Min. van OCW) komt er hopelijk wat licht in die aloude duisternis.

Kennismaken met de cultuur

Na deze informatie verplaatste de groep zich naar ”Ons Carrousel”, de ontmoetingsruimte van de Woonzorg Peppelrode, waar een tiental senioren van Molukse – en Indisch Nederlandse afkomst met de daarbij behorende mantelzorgers, hen opwachtte. De zaal is ingedeeld rondom een grote ronde tafel waar eenieder aanzat. Bij binnenkomst werden zij onthaald met (Indische) spekkoek, rozenstroop, stroop susu (rozenstroop aangelengd met kokosmelk), koffie of thee. Doel van deze bijeenkomst is, het kennismaken met de verhalen en de cultuur van deze Indo Europeanen, waarbij de bezoekers vragen konden stellen aan deze senioren. Roy Meelhuysen opende de bijeenkomst met een woord van welkom aan de aanwezige senioren en dankte hen voor hun aanwezigheid. Het idee dat (vreemde) jongeren hen vragen zouden stellen over hun Indië tijd, maakte hen enigszins bang en onzeker. Roy verzocht hen hun harten te openen en de diepe innerlijke wonden van weleer even te vergeten, zo ook het ”Indische Zwijgen” te doorbreken, want refereerde hij ” Ons verhaal en uw geleden leed moeten doorverteld worden”. Het duurt niet lang meer of wij bestaan niet meer door de verregaande assimilatie zoals ook ons geboorteland Nederlands Indië niet meer bestaat. Dat zou heel jammer zijn” eindigde Roy zijn inleiding.

Emotioneel en informatief

Er werd vervolgens aangevangen met het voorlezen van een gedicht ”In den vreemde ben ik gebleven”, door mevr. Jolanda van der Heijden (medewerker van Peppelrode). Daarna vertelde mevr. Johan het hartverscheurende verhaal over haar bootreis van Indonesië naar Nederland. Het was muisstil in de zaal en om het ijs daarna te breken werd overgegaan tot het zingen van korte oude kinderliedjes uit de Indië tijd. Met het tonen van de uitgedeelde tekeningen uit die tijd, werd verteld over de mooie periode van vóór de oorlog en over onze cultuur. Op die manier werden de leerlingen bijgepraat en kregen zij de antwoorden op hun vragen.
Kortom, het was een hele mooie, emotionele tevens informatieve morgen, die vatbaar is voor herhalingen, gelet op het feit dat tijdens het napraten enkele leerlingen vertelden diep geraakt te zijn door de verhalen. Daarna is er Intentieverklaring opgesteld, die door beide partijen is ondertekend.