“Als ik moeder was geweest, was ik niet op missie gegaan”
Ik wil later absoluut kinderen. Vooral omdat ik niet meer bij defensie werk. Als moeder zou ik waarschijnlijk niet op missie zijn gegaan. Dat kan ik nu natuurlijk gemakkelijk zeggen. Maar het lijkt me moeilijk om je kind achter te laten. Wat vertel je een kind als je op missie gaat? Missen kinderen hun vader of moeder erg? Snappen ze wat een missie is? Weten ze hoelang hun vader of moeder wegblijft? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op heb. Een goede vriend en vriendin van mij hebben twee kinderen. Allebei zijn ze militair. Het lijkt me heftig voor die kinderen als een van hen in de toekomst op missie gaat.
Mijn broer werkt nog wel bij defensie. Tijdens één van de thuisfront informatiedagen zag ik opvallend veel kinderen. Kinderen van militairen. Ik vroeg me af wat deze kinderen het meeste missen. De kinderen van de thuisfrontdag en de kinderen van mijn vriendin hebben mij daarom aan het denken gezet. Ik wilde hen helpen. Helpen om kinderen van veteranen voor te bereiden op de missie van hun vader of moeder. Er was nog maar weinig voorlichting voor kinderen, laat staan een boek over een mama of papa die op missie gaat. Dit is de reden dat ik mijn boek “mama is soldaat” heb geschreven. Mijn ultieme droom is dat ouders zich samen met hun kind voorbereiden op een missie. Papa en mama lezen op de bank voor uit mijn boek. Als militair wist ik soms zelf niet wat me te wachten stond op een missie. En in de omgeving van veteranen is vaak onbegrip. Niet-veteranen weten niet hoe het voelt om op uitzending te zijn geweest. Voor een kind is het daarom helemaal lastig om dat voor te stellen. Ik hoop daarom dat mijn boek kinderen kan helpen
Op 26 oktober verschijnt het boek van Anke Dorpmanns “mama is soldaat”