'Durf weerloos te zijn'
Hans Jalving (60) vervulde vanaf september 1978 zijn militaire dienstplicht. Op 10 januari 1979 kreeg hij te horen dat hij naar Libanon moest.
Sinds 1980 werkt hij als wijkagent jeugd bij de politie, maar zijn betrokkenheid bij Defensie blijft. Jaarlijks bezoekt hij als gastspreker voor ‘Veteraan in de Klas’ tientallen scholen om zijn ervaringen te delen. Op 5 mei is Hans als speeddater op het bevrijdingsfestival in: Assen.
“Dit jaar doe ik voor de vierde keer mee aan de speeddates. Ik wil naar buiten brengen wat wij hebben gedaan, wat in Libanon onze missie is geweest. Het was een vreemde gewaarwording.
Niemand kon ons vertellen wat we moesten doen. De Fransen zouden ons uitleggen wat er zou gebeuren, maar toen we aankwamen in Zuid-Libanon vertrokken ze. Daar stonden we dan. We hebben gedaan wat we konden.
Hans is op uitzending geweest naar: Libanon, 1979
“In korte tijd ben ik tien jaar ouder geworden. Je moet leven onder barre omstandigheden. Wat je ook niet moet vergeten, is dat deze missie plaatsvond in een heel andere tijd. Er was geen internet, geen telefoon. Het was een kale bedoening en er was weinig informatie beschikbaar. We moesten het doen met de middelen die we hadden. Al met al was het toch een heel positieve ervaring.”
Mijn redding is geweest dat ik me altijd kwetsbaar heb opgesteld. Ik heb gehuild, als ik bang was, dan was ik bang. Je maakt veel traumatische dingen mee. Helemaal als je uit een westers milieu in zo’n gebied terecht komt. Je moet weerloos durven zijn. Als je dat niet kunt, dan krijg je later problemen.
Wat heb je geleerd tijdens je uitzending?
“Dat er gesproken moet worden over de dingen die je meemaakt. Toen ik vertrok uit Libanon was er geen enkele nazorg. En dat terwijl we van alles hadden doorstaan. Vreselijke dingen, zoals een maatje verliezen. Dat moet je wel verwerken.”
Ook heb ik geleerd over vriendschap. Ik durf rustig te zeggen dat ik tijdens de uitzending een aantal jongens heb leren kennen, waar ik nu vrienden voor het leven mee ben. Nog steeds komen we elk jaar een lang weekend bij elkaar. We praten dan over allerlei dingen, zo kunnen wij toch onze verhalen weer kwijt. Dat geeft ook aan wat zo’n missie met je doet.
Waarom is het belangrijk dat we vrijheid vieren?
Ik vind het moeilijk om uit te leggen aan de buitenwereld wat vrijheid voor mij betekent. Je weet het pas echt als je zelf in een situatie hebt gezeten waar geen vrijheid is. Ik denk dat jongeren dat niet beseffen. Daarom is het goed dat we hierbij stilstaan.
“Ik ben regiocoördinator van het educatief programma ‘Veteraan in de Klas’ waarbij veteranen als gastspreker scholen bezoeken. Ikzelf geef zo’n vijftig à zestig lezingen per jaar. Soms drie keer op een dag. Hiermee wil ik jongeren laten zien wat veteranen doen. Ook geef ik mee dat ze een veteraan die door een posttraumatische stressstoornis verslaafd is geraakt, niet moeten veroordelen. Besef wel dat diegene voor onze vrijheid heeft gestreden.”
