‘We gaven vluchtelingen en veteranen een stem’

‘In 2000-2001 werd ik zeven maanden uitgezonden naar Eritrea en Ethiopië voor de UNMEE-missie. Ik verleende psychosociale hulp aan de Nederlandse militairen daar. Het was mijn taak om te zorgen dat zij hun werk konden doen, dat ze ertoe in staat waren. Mensen op missie krijgen veel voor hun kiezen: spannende dingen die ze in het veld meemaken, maar ook problemen thuis die tijdens de missie reflecteren op hun functioneren en welzijn.

Een van mijn meest indrukwekkende ervaringen tijdens mijn loopbaan bij de Koninklijke Marine vond ik de begeleiding van de nabestaanden van gesneuvelde mariniers. Het is zo verschrikkelijk als je je partner of kind verliest. Onder die omstandigheden, met die pijn en met dat verdriet kon ik het verschil maken door er voor ze te zijn.

Sinds een jaar of zes werk ik als Emergency Relief Consultant bij de Stichting Red een Kind en ben ik betrokken bij noodhulp. Zo werd ik onder andere ingezet in Afrika en direct na de tyfoon Yolanda op de Filippijnen. Ik hielp daar de mensen die slachtoffer waren geworden van het natuurgeweld. Nu werk ik vooral met de vluchtelingen op de Balkan. Via deze vrijwilligersfunctie kwam ik terecht bij de makers van Tegenstanders | Een Requiem. De opera is een bewerking van het Requiem van Verdi en geeft een stem aan drie groepen Nederlanders die je normaal niet snel samen op een podium ziet staan: vluchtelingen, hun tegenstanders en oorlogsveteranen. Het helpen van vluchtelingen is een centraal thema geworden in mijn leven.

Het stuk brengt een gesprek op gang tussen tegenpolen over een heftig thema. Er zijn mensen die vluchtelingen kunnen waarderen en zich zelfs voor hen inzetten. Maar er zijn er ook genoeg die weinig van vluchtelingen moeten hebben en heftig reageren. Beide zijden komen aan het woord. Uiteindelijk draait het in het stuk om veiligheid. Veiligheid van jezelf, veiligheid van je gezin en veiligheid van een land.

Bij de opera zorgde ik voor de procesbegeleiding. Wat ik voor de opera deed, lijkt eigenlijk op het werk dat ik op een missie ook deed: de amateurspelers in praktisch en geestelijk opzicht zodanig ondersteunen dat ze hun ding kunnen doen, kunnen spelen, zingen en dansen.

Het is goed dat we ook veteranen een stem hebben gegeven in de opera. Zo wordt ook hun verhaal over het voetlicht gebracht. Bovendien weten zij als geen ander wat het betekent om te zijn in een land waar het onveilig is. De opera heeft de veteranen verder geholpen in hun genezingsproces. Ze hadden van tevoren niet gedacht dat ze tot deze bijzondere prestatie in staat zouden zijn. Ik ben blij dat ik aan dit proces een bijdrage heb kunnen leveren.

We hebben enthousiaste reacties gekregen op het stuk en zijn nu op zoek naar middelen op meer uitvoeringen te kunnen doen, zodat meer mensen de verhalen van veteranen, vluchtelingen en tegenstanders kunnen horen.’