“Een veteraan was iemand zoals kolonel Jessep”
Een typische Nederlandse werkdag. ’s Ochtends vroeg vertrek ik naar mijn werk, in de file op een smetteloze snelweg richting een comfortabel kantoor. Ik kijk om me heen en zie vele gezichten in stilstaande auto’s. Mensen die eten, roken, bellen of onverklaarbare dingen doen, maar één ding hebben ze gemeen: ze balen van de file. Die file die hen weerhoudt om sneller op het werk te komen over die smetteloos aangelegde snelweg, in dit veilige en beschaafde land. Het is makkelijk om mee te gaan in dit gevoel, het voelt zo zinloos om stil te staan op een brok asfalt.
Door Gijs Tuinman ben ik hier anders naar gaan kijken, want tegelijkertijd staat er tienduizend kilometer verderop een groep commando’s stil. Niet vanwege een file, maar omdat ze explosieven moeten ontmantelen. Elke stap buiten hun gepantserde voertuigen kan levensgevaarlijk zijn, in elke hoek kan een sluipschutter liggen. Ik dacht nooit na over die situaties. Hoewel je er wekelijks over in het nieuws leest. Zoiets eenvoudigs als je verplaatsen van A naar B, iets dat wij voor lief nemen, is elders in de wereld een levensgevaarlijke onderneming. Welke Nederlander is nu bereid om hier zijn leven voor op het spel te zetten als hij/zij zoveel thuis heeft? Ik dacht, dat moeten wel ijzervreters zijn, keihard van buiten en van binnen. Voor mij waren militairen allemaal zoals kolonel Jessep uit de beroemde film “a few good men”. “Did you order the code red? You god damn right I did”!
Toen ik Gijs Tuinman ontmoette, werd mijn beeld van commando’s bijna direct bijgesteld. Ik zag een bijzonder enthousiaste, vriendelijke en bovendien zachtaardige man die stond te popelen om te laten zien wat hij waard was. Wij besloten hem een baan aan te bieden, iets waar ik geen spijt van heb gekregen. Dat militaire vaardigheden ook in ons werk van pas komen, heeft Gijs direct laten zien. Een ontzettend grote aanbesteding met een relatief lage win-kans wist hij door zijn onvermoeibare inzet te verzilveren in een lange termijn contract. Hij pakte dit op met een grote mate van structuur en planning, iets wat hij in zijn militaire tijd had aangeleerd. En de parallellen zijn groter dan alleen structuur en planning. Teamwork is strikt noodzakelijk in het militaire domein, dat zie je terug in de houding van Gijs. Eén voor allen en allen voor één, is zijn levensmotto. Daarnaast pakt hij zaken graag op als een militaire operatie. ’s Avonds laat een plotselinge wending in een project met een deadline voor de volgende ochtend? Geen probleem voor Gijs, wij zaten vervolgens met zijn tweeën om zes uur ’s ochtends in zijn auto te werken naast ons kantoor. Dat ging pas om zeven uur open namelijk.
Ik heb het regelmatig met hem over zijn tijd in Afghanistan. Daarbij val ik van de ene verbazing in de andere. Eén ding is voor mij overduidelijk, als Nederlands staatsburger ben ik onze helden in het leger dankbaar voor de vrede en veiligheid die zij in de wereld brengen. Helden zijn het! Daar kunnen we alle 16 miljoen wat van leren. Ik ben blij dat Gijs nu een rustigere wending aan zijn leven heeft gegeven, alhoewel wij ook te maken hem met een waan van de dag die ons behoorlijk op de proef kan stellen. Gijs is een bijzonder waardevolle collega in ons team en ik weet zeker dat wij nog de nodige veldslagen binnen de adviessector met hem gaan winnen!
Han van Midden is hoofd van de afdeling Public Strategy bij Deloitte Consulting BV