“Vrijheid is niet vanzelfsprekend”

18 november 2020
Deel dit bericht:
Na zijn 37 jaar bij defensie verliet de nu 65-jarige Majoor der Mariniers Hermy Heymann in 2011 het Korps Mariniers. Sinds Hermy met pensioen is en hij tijd heeft voor andere dingen staan er tientallen deuren wagenwijd open voor hem en zit hij verre van stil. Het leven van Hermy staat nog steeds volledig in het teken van het veteraan zijn, alleen met een andere invulling dan voorheen.

‘Ik heb mijn leven lang al militair willen worden. Mijn vader was KNIL-veteraan en toen ik 13 jaar was overleed hij. Nadat ik mijn school had afgemaakt, ben ik op mijn 19de verjaardag in dienst gegaan. Uiteindelijk ben ik vier keer op missie geweest; in 1992 naar Cambodja, Albanië in 1999, Afghanistan in 2007 en in 2011 naar Soedan.’

‘Dit schooljaar geef ik ongeveer 75 gastlessen namens het Veteraneninstituut en het Herinneringscentrum Kamp Westerbork in het kader van het project “veteraan in de klas”. Ik vertel met trots over mijn vader als KNIL-veteraan en daarna mijn eigen verhaal over mijn missies.’

‘Verhalen vertellen is zo ontzettend belangrijk. Om de kinderen in de lessen te vertellen over wat wij doen en hoe we overal op de wereld het wat beter proberen te maken. Vaak hebben ze nog een heel verkeerd beeld van wat wij doen op missie. Ik kan dan bijvoorbeeld zeggen dat ik gelukkig nog nooit een schot heb gelost. Het motto van mijn les: Vrijheid is niet vanzelfsprekend.’

‘Mijn vicevoorzitterschap bij de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en dienstslachtoffers (BNMO) neemt de meeste tijd in beslag. Het geeft zoveel voldoening om iets te kunnen betekenen voor veteranen en dienstslachtoffers, die jammer genoeg wel iets hebben overgehouden van hun diensttijd en missies. Daarnaast ben ik al jaren voorzitter van de Stichting Veteranen Contact Veenendaal.’

‘Het is heel mooi om genomineerd te worden voor de Witte Anjer Prijs. Dat er mensen zijn die vinden dat ik goed bezig ben. De veteranen die mijn hulp nodig hebben of de kinderen die maar vragen blijven stellen in de les. Daar doe ik het voor en daar haal ik mijn energie uit. En daarom maakt het ook niets uit dat ik daar een groot gedeelte van de week mijn tijd in steek. En ik hoop dit nog jaren te mogen doen.’