Kippenvelmoment - Roy

Roy reist in die periode, met zijn vrouw, herdenkingen en reünies af met een mobiele ontmoetingsplek, bedoeld om veteranen uit te nodigen voor een praatje. ‘Niks chiques, gewoon een kraampje met koffie en hebbedingetjes.’

Warm weerzien

Vanuit zijn stalletje ziet Roy de veteranen langzaam binnendruppelen. Hij verwacht een statig evenement, maar merkt al snel dat het vooral een warm weerzien is. ‘Het ene na het andere oude baasje pakte een stoel weg bij het monument om een plaatsje te zoeken onder een boom, bij z’n makkers. Tegen de tijd dat de plechtigheid begon moesten ze echt naar hun plek gemaand worden.’ Ondanks de informele sfeer is de ceremonie er een met veel eer en respect.

Na het officiële deel verschijnt een man van in de vijftig bij Roy’s kraam. Hij bekijkt de uitgestalde sleutelhangers en Roy raakt met hem aan de praat. De bezoeker vertelt dat hij zijn vader, Indië-veteraan, voor het eerst vergezelt naar deze bijeenkomst. Als de man wil vertellen wat het bezoek met hem doet, breekt hij. ‘Hij was er zojuist getuige van hoe zijn vader levendig herinneringen over vroeger ophaalde met zijn makkers. Een geschiedenis die hem onbekend was, want was het nooit over de oorlog gegaan. Toen viel alles op zijn plek: eindelijk begreep hij waardoor zijn vader was zoals hij was.’

Van vader tot zoon

De herinnering aan de ontmoeting roept bij Roy nog altijd kippenvel op. ‘Tijdens het event was vooral aandacht voor de veteranen. Terecht. Dat een naaste mij opzocht om zijn hart te luchten, bevestigde dat het goed was dat ik er ook was.’ Waardoor het moment vooral in zijn geheugen gegrift staat, is de verbondenheid die hij voelde met deze wildvreemde. ‘Dankzij deze herdenking had deze man de kans gekregen misschien eens een echt gesprek van vader tot zoon te hebben. Die kans zou ik ook graag krijgen, maar daarvoor is het te laat. Dat besef raakte me diep. Mijn  vader heeft zichzelf het graf in gedronken toen hij 42 was.’

Levenslessen

Roy’s dochter is zes. Roy wil voorkomen dat zij er niet of pas laat in haar leven erachter komt wie haar vader is. Daarom probeert hij al voorzichtig dingetjes te delen over zijn verleden. ‘Ik heb haar geprobeerd te vertellen dat ik als ‘zuster’ hebt gewerkt in landen waar het oorlog was, maar zodra het woord ‘oorlog’ valt loopt ze weg.’ Dat geeft niet; Roy heeft al helemaal uitgedacht hoe hij het later wil aanpakken. ‘Wanneer ze een jaar of veertien is ga ik met haar op een kampeertrip. Na een lange wandeling zetten we dan de tent op. Bij het kampvuur vertel ik haar mijn hele verhaal.’