‘We hebben vier uur in een bunker geschuild toen ons kamp onder vuur lag’
‘Toen de vliegbasis in Afghanistan, Kandahar Air Field (KAF), door de vijand werd beschoten liep ik net ongewapend naar de Dutch Corner. De sirene ging af toen de eerste raket insloeg. Ik schoot meteen de bunker in. Vervolgens hoorden we nog vier inslagen en bleven we op de grond liggen. Enkele NAVO-helikopters en leden van de force protection gingen er meteen op af. Uiteindelijk hebben ze de vijand gelukkig terug kunnen dringen.
Ondertussen moest ik mij met wat collega’s vier uur schuilhouden in een bunker. We hoorden de beschietingen, maar we hadden geen flauw idee wat de situatie was aan de rand van de vliegbasis. We konden niet anders dan afwachten. Sommige collega’s vertoonden een lichte vorm van paniek. Hun ogen spraken boekdelen. Eén van de collega’s had zelfs het bandje van zijn helm onder zijn neus zitten in plaats van onder zijn kin. Ik zie het nog steeds voor me. Ik voelde me kwetsbaar omdat ik op dat moment nog steeds onbewapend was. Nadat de eerste sirene klonk, was er namelijk geen tijd geweest om mijn uitrusting te halen.’
Als je kleine successen kunt zien en waarderen kan een missie een erg boeiende periode zijn.
De uitzending naar Mali is Patricks meest recente missie. Hij werd altijd al geraakt door ontmoetingen met kinderen tijdens zijn uitzendingen. Hun situaties konden vaak schrijnend zijn. ‘Buiten het hoofdkwartier, in Mali, ontmoette ik een twaalfjarig meisje, Adjaratou. Ze miste een deel van haar linkerbeen. Ik zag haar elke dag op onze dagelijkse route naar het hoofdkwartier waar ze stond te bedelen. Dat was ook de plek waar ze op zevenjarige leeftijd werd aangereden door een brommer tijdens het bedelen. Hierdoor raakte ze ernstig gewond aan haar linkerbeen. Op een dag stond ze er ineens niet meer. Ik maakte mij zorgen en na enkele weken ben ik haar gaan zoeken. Uiteindelijk hebben we haar in the middle of nowhere gevonden bij haar familie. Hier zat ze tussen haar broertjes en zusjes te studeren. Ze zat op een jerrycan, achter een wankel tafeltje met drie poten. Ik wilde iets concreets voor haar doen, dus heb ik bij mijn Nederlandse collega’s geld ingezameld om een grote tafel te kopen. Die heb ik haar kunnen geven vlak voor mijn vertrek uit Mali. Behalve fatsoenlijk studeren kan ze nu ook met haar hele familie aan één tafel zitten, eten, of spelletjes spelen.’
Ook in zijn werk richtte Patrick zich op de kleine successen, zoals het bouwen van een school voor dorpskinderen. ‘Ga niet naar Mali met het idee: ‘ik ga het daar wel even veranderen’. Dat lukt niet. Als je kleine successen kunt zien en waarderen kan een missie een erg boeiende periode zijn.’
Over zijn ervaringen in Afghanistan schreef Patrick eerder het boek Op Uitzending. Momenteel is hij bezig met zijn tweede boek over zijn periode in Mali. ‘Ik las altijd negatieve zaken in de media over de NAVO-missie in Afghanistan. We hebben daar heel veel goede dingen gedaan voor de bevolking. Dat zag ik nooit terug in de verslaggeving. Ik besloot een boek te schrijven om een kijkje te geven in ons leven en dagelijkse bezigheden op KAF. Iemand zei ooit na het lezen van mijn boek: ‘ik dacht dat militairen altijd stoer waren’. Ik vond dat een compliment. Ik heb de lezer mee kunnen nemen in het leven van een militair op missie en zijn emoties daarbij.’
Ik voel me meer militair dan veteraan
Na zijn opleiding Werktuigbouwkunde begon hij bij de Marine: ‘Omdat ik meer van de wereld wilde zien.’ Zijn interesse ging echter ook altijd al uit naar helikopters. Inmiddels werkt Patrick er al geruime tijd mee en bekleedt hij momenteel de functie Hoofd Engineering en Maintenance van de Chinook helikopter op de militaire luchtbasis in Woensdrecht. Patrick is uitgezonden geweest naar Joegoslavië, Afghanistan en Mali. Veteraan voelt hij zich niet: ‘Ik voel mij meer militair dan veteraan. Een veteraan voelt meer als ex-militair, maar ik ben nog steeds actief. Ik zit er nog middenin! Dit jaar ga ik wel voor de eerste keer naar de Nationale Veteranendag. Op deze dag worden de medailles voor internationale missies uitgereikt en ontvang ik de VN-gesp, dat is wel bijzonder!’