‘Samen staan we sterk en zorgen we voor elkaar’
Roland ging in 1996 op missie naar Bosnië en Herzegovina. Hij was betrokken bij de afbouw van de verschillende kampen. De band met de jongens is het mooiste. Samen hebben zij zoveel meegemaakt. Ze staan altijd voor elkaar klaar. Roland vindt dat we daar in de maatschappij nog veel van kunnen leren.
‘Ik mis Defensie echt wel. Daar steun je elkaar door dik en dun. Ik werk nu bij een wasserette. Soms heb je daar ineens heel veel werk. Collega’s weigeren dan om je te helpen. Bij Defensie zou dat onvoorstelbaar zijn. Daar voelt iedereen zich verantwoordelijk. Je kijkt met elkaar: hoe lossen we dat op? Daar kunnen we in de maatschappij heel veel van leren.’
‘In 1996 ging ik op missie naar Bosnië en Herzegovina. We waren de eerste lichting van The Implementation Force (IFOR). We moesten toezien op de naleving van het staakt-het-vuren en op het handhaven van het verdrag van Dayton. Die spanning en adrenaline waren vooral goed te merken in de verkiezingstijd. Die ervaring zal mij altijd bijblijven.’
‘Tijdens mijn uitzending reed ik onder anderen voor het REDCO Redeployment Commando November 1996. We waren onderdeel van het afbouwen van de verschillende kampen. Dan moesten we bijvoorbeeld prefabs brengen naar het Turkse kamp. We hebben toen zoveel gereden. Ik heb alle wegen in voormalig Joegoslavië wel gezien voor mijn gevoel. Prachtige ritten waren dat.’
‘In de maand december kregen wij heel veel Snickers en Marsen mee op konvooi. Wanneer we stilstonden, deelden wij die uit aan de plaatselijke jeugd. Dat is echt een fantastisch gevoel. Later ben ik in Nederland een van die kinderen tegengekomen. Hij werkte in een melkfabriek en was met zijn vader naar Nederland gevlucht. Dat van die repen wist hij nog goed. Nu woont hij in Drachten en bouwt hij een nieuw bestaan op. Het was fijn om te zien dat zijn leven beter is geworden. De cirkel lijkt daarmee rond.’
‘Mijn moeder stuurde altijd de krant. Zo kon ik toch een beetje meekrijgen wat er zich afspeelde in m’n woonplaats. Thuis zou ik hem misschien niet lezen, maar tijdens mijn uitzending nam ik uitgebreid de tijd ervoor. Daar is ook een foto van gemaakt. De Chinook op de achtergrond brengt de post op zondag. Op de verschillende daken hadden we platen liggen tegen de warmte. De eerste keer dat die helikopter langskwam waaide alles eraf.’
‘De band met de jongens is het mooiste. We hebben met vijf á zes man de opleiding gevolgd en de missie meegemaakt. Je kent elkaar door en door. Je accepteert elkaar. Zo vroeg mijn buddy, die nu in Spanje woont, of ik zijn dochter van Schiphol kon halen en naar haar grootouders kon brengen. Dat doe ik dan meteen. We gaan voor elkaar door het vuur.’
‘Daar draagt Veteranendag ook aan bij. Daar delen we elkaars verhalen; met zoveel kilometer achter het stuur tijdens een uitzending maak je met zijn allen wat mee. Wanneer je samen op uitzending bent voor langere periode, soms zelfs meer dan 6 maanden, dan bouw je wel een band op.’
‘Zo is er een keer een ongeluk gebeurd tijdens konvooi waarbij een paard met wagen is aangereden. Daar zat een vrouw op die ter plaatse in één van onze armen overleden is. Daar hebben we het dan over. Samen staan we sterk en zorgen we voor elkaar.’