“Ik ben blij dat mijn dochter niet afstandelijk reageerde”
Veteraan Ronald Rikkers (38) ging voor 3,5 maand op missie naar Mali. Doordat de afbouw van het kamp vertraging opliep, werd de missie verlengd tot eind november. Ronald is gelukkig op tijd terug om de feestdagen bij zijn vrouw en vierjarige dochter te vieren. “Toen ik jonger was vierde ik met plezier kerst op missie in bijvoorbeeld Macedonië. Ik had minder moeite met het missen van thuis. Maar nu ik een gezin heb is dat anders”.
“Voor mijn dochter van vier jaar was dit de eerste keer dat ik op missie ging. Ik had weleens verhalen gehoord over kinderen die na de missie hun vader of moeder niet herkenden of zeer afstandelijk reageerden. Ik hoopte dat dat bij mij niet zou gebeuren. Via Skype heb ik haar twee keer per week gebeld. Dat ging heel goed. Helaas heb ik wel haar eerste schooldag en haar verjaardag gemist. Dat vond ik heel jammer, want dat kan ik nooit meer inhalen.
Voor mij was het niet de eerste missie, maar wel een van de meest speciale. In Mali is het me heel goed bevallen. Als compagnie sergeant-majoor van een samengestelde groep Genisten, waren we verantwoordelijk voor de afbouw van kamp Castor.
De Genie wordt onder andere omschreven als de weg- en waterbouwkundigen van de Landmacht. En een echte Genist kan overal op de wereld aan de slag. Ik vond dat zo mooi om te zien in Mali. Eigenlijk is de Genie één grote familie. Het kamp was in korte tijd gegroeid van 350 tot ongeveer 550 personen. Voor de Genie betekende dit dat er ondergronds kilometers riolering, waterleidingen en datakabels aangelegd moesten worden. We hebben een geïmproviseerde brandweerkazerne gebouwd voor de Luchtmacht. En er is beton gestort, zodat de Chinook helikopters konden starten en landen.
De Genie beschermt ook de mensen op het kamp. Zo zijn er gepantserde slaap- en werkruimtes gebouwd. De daken zijn gepantserd, want alles moet tegen een aanval van raketten en mortieren bestendig zijn. Het was onze taak om dat grote kamp weer af te bouwen. Met de hitte in Mali was dat niet gemakkelijk. Het was hard werken en veel fysiek werk. Die hitte vreet dan energie. Van tevoren vond ik de geplande siësta’s totale onzin, maar in Mali bleken ze echt nodig.
Inmiddels ben ik weer thuis en ik kijk met veel plezier terug op deze missie in Mali. Ik vond het leuk om tijdens mijn missie post te ontvangen. Vooral de tekeningen van mijn dochter. Die werden als mooie pakketjes voor mijn deur gelegd. Zo voelde het voor mij alsof het Sinterklaas op missie was. En, bij thuiskomst vloog mijn dochter me als een van de eersten in de armen. Alles behalve afstandelijk gelukkig. Ik ga in ieder geval een fijne kerst tegemoet”.