“Toen mijn zoon op missie ging was dit een gek gevoel”

8 december 2014
Deel dit bericht:
Luuk vertelde vorige week zijn verhaal over zijn missie in Mali. Hij wist van tevoren niet wat zijn missie voor het thuisfront zou betekenen. Voor het eerst behoorde zijn vader, ook veteraan, tot het thuisfront. Toon van Bommel, de vader van Luuk vertelt deze week over zijn eigen ervaringen op missie en hoe het is om achter te blijven.

“Toen mijn jongste zoon, Luuk, op missie ging was dit een heel gek gevoel. Zelf ben ik uitgezonden geweest naar Bosnië. Ik miste mijn familie, maar het was ook gewoon werk. Nu heb ik voor het eerst ervaren hoe het is om achter te blijven. Mijn vrouw kende dit gevoel natuurlijk al lang. Maar voor mij was dit een nieuwe ervaring. Je zoon gaat op missie en je hebt natuurlijk geen dagelijks contact. Dat is ook niet erg, maar ik miste toch iets. Ik kan niet precies onder woorden brengen wat dat gemis is, maar je bent je er opeens van bewust dat iemand echt niet meer in Nederland is.

Met de huidige communicatiemiddelen had ik wel veel gemakkelijker contact met Luuk. Vanuit Mali kon hij whatsappen, facetimen en meer. In mijn tijd had ik alleen een satelliettelefoon en die mocht ik twee keer per week gebruiken. De tijden zijn veranderd en dat is goed.

Mijn vrouw en ik zijn heel blij dat Luuk met kerst thuis is. Tijdens mijn missie was ik precies tijdens de feestdagen weg. Ik ging in de winter voor een periode van een half jaar naar Bosnië. Net als Luuk vond ik het lastig om in te schatten wat me precies te wachten stond. We zaten in een vrij geïsoleerd gebied in de bergen. Ik was plaatsvervangend commandant bij de MortierOpsporingsRadar Batterij en onze eenheid had de opdracht vast te stellen wanneer en van waaruit granaten werden afgevuurd.

Mijn missie stond onder bevel van de Engelsen en daardoor heb ik ook een Engelse kerst gevierd. Dat was eigenlijk best leuk. In ploegendiensten wisselden we elkaar af en als je vrij was kon je aanschuiven bij het kerstdiner. Iedereen had papieren hoedjes op en er was een groot buffet. De Engelsen hadden ook kleine knallers (Christmas crackers). Dat maakte de kerst heel feestelijk en anders dan in Nederland. Toch is thuis kerst vieren met je eigen familie veel fijner en intenser, want na deze korte feestelijke onderbreking moesten we weer meteen aan het werk. Ook tijdens deze speciale dagen stonden de radars paraat.”