‘Een beroepsmilitair zegt geen nee’
Een jaar voor dat hij met functioneel leeftijdsontslag (FLO) ging, werd beroepsmilitair Martin Hendriks, toen 56 jaar, voor het eerst uitgezonden. Als elektronicaspecialist was hij al in Amerika, Duitsland en België gestationeerd geweest, maar in december 2005 vertrok hij voor het eerst – en het laatst – op missie. Op 5 mei is Martin als speeddater op het bevrijdingsfestival in: Almere.
Martin is op uitzending geweest naar: Afghanistan, 2005
“Ik heb er niet voor gekozen om op uitzending te gaan, ik werd aangewezen. Omdat ik ouder dan vijftig was had ik nee mogen zeggen, maar als beroepsmilitair doe je dat niet. Ik heb er geen spijt van gehad. Ik heb er ook geen problemen aan overgehouden, maar denk er nog wel iedere dag aan.
Wij zaten in Bagram, zo’n honderd kilometer ten noordoosten van Kabul. Ik was liaison officer, wat wil zeggen dat ik zorgde voor het transport van alle benodigdheden voor Nederlandse militairen. Ook het regelen van slaapplaatsen behoorde tot mijn taken. Het was eerst even wennen, maar uiteindelijk heb ik daar mijn werk toch met plezier gedaan. Dat kwam vooral doordat ik op veel plekken kon meehelpen.
Er stonden vaak kinderen voor de poort die we kleding gaven; ik heb zelf nog een keer een hele lading kleding uit Nederland laten overkomen.”
Ook ging ik soms mee om Afghanen op te halen die medische hulp nodig hadden. Dat was mooi om te kunnen doen. Twee keer ben ik mee geweest op patrouille. Dat is gelukkig goed gegaan. Maar ik heb ook gezien dat iemand zijn been verloor bij het ruimen van oude Russische landmijnen op Bagram, erg heftig.
Waarom is het voor jou belangrijk om vrijheid te vieren?
“Vrijheid zit in zoveel dingen. Tijdens de uitzending heb ik veel met Afghanen gesproken. Met een man bijvoorbeeld die een eigen zaak had. Zijn vrouw moest volledig bedekt over straat gaan, anders zou hij zijn zaak verliezen. Dat is triest. Ik hoop dat de mensen daar uiteindelijk ook weer normaal kunnen leven, doen wat ze willen, dat vrouwen weer gewoon naar school kunnen. Zo zou het moeten zijn.”
Geleerd tijdens mijn uitzending…
“Naar het Bevrijdingsfestival in Almere neem ik foto’s mee die ik in Afghanistan gemaakt heb. Dan kunnen mensen zien hoe het daar is. Ik denk dat veel mensen in Nederland daar geen erg in hebben. Zij weten niet hoe het is als het vriest en je kinderen op blote voeten ziet lopen. En hoe mooi het is om ze dan schoenen te kunnen geven. Dat is onvoorstelbaar.”