Herdenken in vrijheid

“Ik denk op 4 mei aan alle oorlogsslachtoffers. Soldaten die tijdens vredesmissies hebben gediend, maar ook aan mensen en groeperingen aan wie onrecht is aangedaan. Ook zij, de stille gevallenen, hebben hun leven gegeven voor de vrijheid.”

Film

In 1980 werd Becker als dienstplichtige onderdeel van de Nederlandse krijgsmacht. In 1981 werd hij semi-beroepsmilitair en in maart 1983 werd hij op 21-jarige leeftijd als technisch specialist uitgezonden naar Libanon met het United Nations Interim Force In Lebanon (UNIFIL).

“Tijdens mijn  uitzending heb ik geleerd om te improviseren en creatief om te gaan met de beperkte beschikbare middelen. Maar vooral heb ik geleerd hoe je reageert in uitzonderlijke situaties. Tijdens een terugreis van het hoofdkwartier in Naqoura, Zuid-Libanon, naar de basis, werd ik gegijzeld door LAUI’s, soldaten van het Local’s Armed and Uniformed by Israel”.

Samen met twee collega’s die wat spullen moesten ophalen, bracht Becker een bezoek aan het UNIFIL hoofdkwartier. Op de terugweg ging het mis. “Het moment dat ik die Kalasjnikov op mijn neus gericht kreeg, dacht ik dat het klaar was; einde oefening. Je weet niet precies wat er aan de hand is, maar je weet wel dat de man aan de andere kant van het geweer minder te verliezen heeft dan jij. Ik zag in een paar seconden mijn leven als een soort film voorbij flitsen, vanaf dat ik een klein kereltje was tot de jonge vent die ik toen was. Na interventie van een tolk werden wij vrij gelaten. Hiervoor word je niet van tevoren getraind. Het krijgt een plek, je leert er mee leven. Maar weg gaat het nooit helemaal.”

Na zijn diensttijd is Becker in 1986 in de commerciële dienstverlening gaan werken.

Ook dichtbij huis

Iedere veteraan in het erecouloir staat er met een persoonlijke reden. Dat geldt ook voor de veteranen die dit jaar de erehaag zouden vormen. Zo ook voor Becker.

Ook staat Becker stil bij de situatie in Nederland. “Helaas gebeurt wat wij hebben meegemaakt ook in Nederland, in andere vorm. Mensen die winkelpersoneel met een mes of pistool bedreigen voor wat geld; dat gebeurt helaas. Daders denken niet na over de enorme gevolgen voor de slachtoffers. Want die impact is groot: je berooft iemand van zijn vrijheid om onbevangen te leven.  Toen ik op uitzending ging, wist ik van de risico’s, dat ik iets ergs zou kunnen gaan meemaken of zelfs niet levend terug zou kunnen komen. Maar iemand die gewoon achter de kassa zijn werk doet, die kiest daar niet voor. Neem de vrijheid van iemand niet af.’’

Waarderen wat we hebben

Dit jaar wordt herdenken anders, ook voor Becker: ‘’Normaal gesproken ga ik op 4 mei met mijn vrouw en zoon naar de herdenking in Almere Haven, waar ik woon. Ik neem mijn baret altijd mee als houvast. We treffen daar altijd mensen van de lokale veteranenvereniging, het is een moment van ontmoeten. Een moment om stil te staan bij wat we hebben bereikt, samen met elkaar en onze overleden collega’s.” Becker hoopt dat de huidige tijd zorgt voor meer bewustzijn op de lange termijn:

“Vrijheid is een groot goed wat we moeten koesteren. We leven niet onder een regime of groepering die ons zegt wat we moeten doen of geloven, of wat we wel of niet mogen zeggen. We mogen blij zijn dat we in de wereld leven, waarin wij leven. We hebben voldoende te eten, kunnen studeren wat we willen of in de tuin werken. Als iedereen zich daar nou meer bewust van zou zijn, dan creëren we een andere samenleving.”