Dikke bekeuring

Het audioverhaal van Gerwin, ingesproken door Sanneke Brouwers

Het verhaal van Gerwin in tekst

Tegen het einde van de uitzending in Irak in 2004 kreeg een team de kans om Koeweit te bezoeken. Ze gingen op pad met twee landrovers.

De week na het bezoek werd via de dagelijkse orders meegedeeld dat de Koninklijke Marechaussee controleerde op snelheid in Koeweit. Dit bracht mij op het idee om een van de chauffeurs eens beet te nemen. Hij was zelf altijd druk met flauwe grappen, dus hij was de ideale kandidaat. Ik stapte af op dorpsgenoot Anton, die ook op kamp Smitty diende, bij de ‘groene’ marechaussee. Ik vroeg hem om een Koeweitse bekeuring in elkaar te draaien voor te hard rijden. Het kenteken had ik, de rest regelde hij. Ook de sergeant-majoor van ons peloton werd betrokken in het complot. Hij kreeg als taak om na de ‘daily’ de bekeuring te overhandigen aan Tom, marinier 1 algemeen. De bekeuring was opgemaakt en ondertekend door wachtmeester der marechaussee Winger Sadness. Het fictieve boetebedrag was 2800 dollar, ze hadden tenslotte wel in Koeweit te hard gereden.

En toen ging de grap een grootser leven leiden dan de bedoeling was. Tom was ontdaan door de boete en had al met zijn vriendin thuis gebeld en haar op de hoogte gesteld dat de geplande vakantie na terugkeer uit Irak niet kon doorgaan in verband met een hoge boete. Tom was woest en zijn vriendin ook!

We vonden dat dit wel erg ver ging, tijd om de stekker uit de grap te trekken. Daarom stelde ik Tom voor om eens te praten met Anton; of er niet iets geregeld kon worden. Dat vond Tom een goed idee. Na overleg stelden we voor dat hij een goed verhaal moest verzinnen voor het verhoor. Dat kon nog wel eens helpen in de strafmaatbeperking, zeiden we erbij. Zo gezegd zo gedaan. Tom was vervolgens met zijn buddies allerlei scenario’s aan het doornemen. ‘Ze waren beschoten’, kwam langs, tot ‘een kapotte kilometerteller’.

Het werd uiteindelijk het volgende onzinverhaal: ‘Ik ervoer psychische druk om het voorste voertuig kwijt te raken, we zijn tenslotte op uitzending. Daarom reed ik zo hard’. Tom meldde zich de volgende dag keurig af op parade bij de commandant van de KMar. De commandant las ‘het vonnis’ voor, en hij eindigde met de vraag: ‘Enig idee wie Winger Sadness is?’ Tom schudde zijn hoofd, nee, hij had echt geen idee.

Toen zei de commandant: ‘Winger, Winger, zou dat Gerwin kunnen zijn? En Sadness, is dat niet de vertaling van …?’

Ineens viel het kwartje bij Tom. ‘Gerwin van Triest, jij vuile smeerlap!’ Die blik van hem was, en is, onbetaalbaar. Ik moest overigens wel sprinten om uit zijn handen te blijven. Humor, het is de zwemgordel op de rivier van het mariniersleven.